Rast klinik nga kolegu Dr Arsim Ademi

-Të nderuar kolegë duke parë interesimin dhe me kërkesë të disa prej jush, pak më poshtë po paraqes rastin e lopës e cila pas nekropsisë u diagnostikua me ekinokok  ( Echinococuss granulosus)

 Shënjat klinike:

Shënjat klinike të lopës ishin shfaqur  rreth 2 jave para ngordhjes. Në fillim pronari kishte kontaktuar një koleg  tjetër  veteriner  i cili kishte vizituar lopen  dhe e kishte trajtuar për boronkopneumoni , kjo sepse lopa kishte shenja si; frymëmarrje të vështirsuar dhe ritëm të shpejtë të frymëmarrjes , puls të shpejtuar , dhe temperaturë mbi normë . Edhe pse ishte trajtuar per 2-3 dite, ndryshime nuk kishte pasur pothuajse fare , kafsha merrte ndonjë fije bar sane sa per ta mbajtur veten gjallë po ajo kishte dobsim progresiv  (kasheksi).

Historiku :

Ne u njoftuam per rastin rreth 10 ditë pas shfaqjes së shenjave klinike  dhe rreth një javë nga trajtimi i fundit. Gjendja vetem sa ishte renduar,  frymëmarrja e  shpejtë dhe sipërfaqsore , e vështirsuar (kishte edhe rënkime), mezi  qendronte në këmbë , pulsi i shpejtuar por i dobët,  hipotoni e rumenit (pothuajse atoni) ,  temperatura shkonte 40. 5 gradë Celsius. Dicka që na tërheqi vëmëndjen ishte se stalla komunikonte përmes një dritare me një minifabrikë për përpunimin e drurit (sharra) . Si pasojë në stallë kishte vazhdimishte pluhur nga byku (tallashi) , i cili përdorej edhe si shtroje për kafshët. Keto ishin arsyet qe edhe ne vazhduam mjekimin  pikrisht per bronkopneumoni , komplekse vitaminoze , tretësirë glukoze 10% si dhe kohë pas kohe digjestive (digestan).

Trajimi zgjati  3 ditë dhe diten e 4 lopa kishte ngordhur .

Nekropsia:

Arsyeja pse u futem në nekropsi  ishte se edhe pse ne dyshonim për bronkopneumoni, dhe lopa trajtohej për këtë, kishim pak dyshime te diagnoza . Kjo nuk dukej si  nje bronkopneumoni  infektive që mund të shkaktonte ngordhje , temperatura ishte mbi norme po jo në ekstremet e saj si në disa sëmundje infektive.  Rjedhjet nga hunda  ishin te pakta dhe nuk përkonin shumë me zhurmat që dëgjoheshin në mushkëri .

Arsyeja tjeter ishte dyshimi ynë se bronkopneumonia mund të kishte ardhur  nga pluhuri madh që ishte në stallë si pasoj e komunikimit përmes një dritare  me një minifabrike (sharre) për përpunimin e drurit. E qe byku (tallashi) përdorej edhe për shtroje. Ne donim që nëse kjo  që dyshonim do  të ishte e vërtet ta bindnim pronarin që  ta largonte stallën në një vënd tjetër .

Në nekropsi  doli ajo që shihet edhe në foto. Mëlcia ishte e nbushur me ciste ekinokoku ,sa qe ajo ishte bërë voluminoze , me një peshe rreth  50-60 kg , kishte humbur formën e saj po edhe pothuajse tërë indin e mëlcisë . Indet normale të  mëlqise vreheshin vetëm tek- tuk mes cisteve. Po ashtu ciste kishte në mushkëri , në diafragmë  dhe një cist në shpretë.  Pas kësaj që u pa, nga fermeri mësuam në pjesën ku ruhet sana flejnë  2-3 qen të këtij pronari.

Ne duke parë rrezikun që paraqiste kjo kafshë e ngordhur për përhapjen    edhe me tepër të kësaj sëmundje ,  jemi detyruar qe vetë ne ta bëjmë groposjen (bashkë me një punëtor të minifabrikës), sepse frigoheshim që pronari do ta lente ashtu . Pronarit i është kërkuar që urgjentisht të dehelmintizojë qentë e tij, të largoj dhe të djege sanën ku kane fjetur qentë, dhe është njoftuar që kjo është një sëmundje që shfaqet edhe tek njerzit me të njëjtat shënja. Pronarit  i kemi sugjeruar të bënte  kontrolle (teste) bashkë më të gjithë anëtarët e familjes , por që nuk e besoj ta ketë bërë.

Shpresojmë se këto foto do të shërbejnë per sensibilizim të rrezikut që egziston .

Përgatiti materialin DMV Arsim Ademi .

Nuk lejohet ripublikimi i materialit dhe fotografive ,pa kontaktuar autorin e tyre apo redaksinë e revistës “Mjekësia Veterinare Shqiptare”