Revista Mjekësia Veterinare Shqiptare

Hyrje » Për veterinerët » I mbrojtur: Kardiologji » Rast klinik i Stenoza Subaortike (SAS) tek qeni

Rast klinik i Stenoza Subaortike (SAS) tek qeni

furnizimi i zemres me gjak

Rast klinik i sjellë nga kolege Mjeke Veterinere Doktoresha Xhilda Roko:

-Shkak për të shkruar këtë artikull u bë një qen i rracës Maltez 6 vjeç, gjinia femër, pronarët e saj e vizitonin shpesh tek Mjeku Veterinar. Shenja që dha ishte : 1. Plogështi. 2. Mungesë oreksi. 3. Dobësi të këmbëve të pasme kur ecte.

Diagnoza e mjekut: Artrit!!!!

Duhet ti referohemi shpesh literaturës. Duhet të dime cilat janë sëmundjet specifike ne kafshë dhe rraca të caktuara. Ka nje historik për to një prognozë. Stenoza Subaortike (SAS). Stenoza Subaortike (SAS) është një kufizim anormal i rrjedhës së gjakut. Disa mendojnë se SAS dhe AS janë sëmundjet e dyta më të zakonshme të trashëguara të zemrës tek qentë. Kjo sëmundje e zemrës prek të gjitha llojet e racave, të mëdha dhe të vogla. Stenoza subortortike ose SAS është një problem gjenetik kompleks. Se si është trashëguar ende nuk gjetur por po punohet për të gjetur shkakun. Supozojmë se këlyshët që vuajnë nga SAS kanë trashëguar një kombinim gjenesh nga njëri ose të dy prindërit e tyre që shkaktuan zemrën e tyre të zhvillohej në mënyrë anormale.

Kur dhe si zbulohet zakonisht një rast i SAS? Për të zbuluar nëse qeni juaj ka SAS, Mjeku Veteriner gjatë vaksinimeve duhet të bejë dhe ekgzamin të plotë sa herë që ju e çoni për vizitë. Jo të gjitha këlyshët me gjendjen SAS kanë murmuritje (fëshfëritje) në zemër kur ekzaminohen për herë të parë. Disa nuk zhvillojnë murmuritje të zemrës së dëgjueshme para se të vaksinohen. Ndonjëherë këto murmuritje vijnë dhe shkojnë në fazat e tyre të hershme. Dhe nganjëherë këto murmuritje të zemrës për të mitur nuk janë aspak shenja të SAS ose ndonjë problemi tjetër të zemrës. Siç e përmenda, më shpesh, nuk do të shihni aspak shenja të shëndetit të keq kur qeni juaj është qenush. Kjo sepse SAS është një problem i zemrës në rritje. Dhe shumica e asaj rritje ndodh në qenush pas lindjes. Por, me kalimin e kohës, muret e muskujve të zemrës së këlyshit tuaj mund të trashen (hipertrofia) për shkak të presioneve të shpinës që duhet të pompojnë kundër. Me atë trashje, vijnë probleme në sistemin elektrik të zemrës që mund të shkaktojnë ndalim të zemrës (sinkop), dobësi, letargji dhe madje një vdekje të papritur të papritur. Zbehja mendohet të jetë për shkak të shqetësimeve elektrike në rrjetën nervore të zemrës (shkaktuar nga frikësimi). Një sistem nervor kardiak i shëndetshëm është i nevojshëm për të mbajtur rrahjen e duhur të organit (d.m.th. të parandaloni aritmitë e ventrikulit). Nëse qeni i mbijeton atyre çrregullimeve elektrike të zemrës, situata mund të përparojë në dështim kongjestiv të zemrës (CHF). Kur kjo ndodh, simptomat përfshijnë një puls të dobët, vështirësi në frymëmarrje, kollitje dhe ndoshta një dobësi të këmbës së pasme. Rrahjet çregullta të zemrës duhet të diagnostikohen. Për të vendosur se sa serioz është murmuri i zemrës së kafshës suaj, një ekokardiogram (ultratinguj doppler) duhet të kryhet nga një kardiolog veterinar. Kardiologët veterinar duhet gjithashtu të jenë trajnuar më mirë në vlerësimin e tingujve të dallueshëm që bën një murmuritje në zemër. Për një vesh me përvojë, zëri i lartë, intervali dhe toni i një murmuritje në zemër mund të jetë një tregues i ashpërsisë së anomalisë së zemrës dhe pikës në gjoks, ku murmuritja është më e zëshmja, mund të japë të dhëna për kardiologët se çfarë pjese të zemrës së qenit mund të jetë përgjegjës për të. Rrezet X nuk janë veçanërisht të dobishme në diagnostikimin e hershëm të SAS. Por ata mund të përjashtojnë çështje të tjera të gjoksit dhe zemrës. EKG Elektrokardiogramet (EKG) në këlyshë me SAS janë shpesh normale. Por sapo kanë filluar aritmitë e zemrës, EKG i zbulojnë ato. Ekokardiografia me ultratinguj kardiak Kjo aparat i sofistikuar i lejon veterinerët të vizualizojnë të katër dhomat e zemrës së qenit tuaj, valvulat dhe arteriet kryesore të tij – të gjitha në kohë reale.

Cili do të ishte mjekimi?

Medikamente: Ilaçet më të zakonshme që përdoren për trajtimin e SAS janë në një klasë të quajtur beta-bllokues (ß bllokues). Dy ato që përdoren më shpesh në qen janë ndoshta propranololi (Inderal) dhe atenololi (Tenormin). Beta-bllokuesit jepen me shpresën për të ulur rrahjet e zemrës së qenit tuaj, të ndihmojnë në kontrollin e ritmeve anormale të zemrës dhe uljen e presionit të gjakut. Shënim: Mjek veterinere, bëni ekzaminim të plotë të kafshës kur vjen për vizitë. Sugjeroni pronarve të kafshëve për të kryer analiza për çfare ju mendoni, për nje diagnose diferenciale. Mos vendosni diagnozë pa u bazuar në analiza. Nëse në klinikën tuaj nuk i keni mjetet e duhura, sugjeroni një klinikë e cila i ka aparaturat e duhura.

Rast klinik i sjellë nga kolege Mjeke Veterinere Doktoresha Xhilda Roko